Jagerslatijn

Er zit gewoon een rode draad in dit hele verhaal over stikstof, boeren, jachtakte en Schiphol, en dat heeft absoluut niets met complotdenken te maken 😉 … het is meer een surrealistisch fabeltje, dat klinkt namelijk een stuk amusanter.

Amalia is geslaagd voor haar jachtakte, die is natuurlijk niet bedoeld om meteen te gaan jagen, nee … dit is een duidelijke voorzorgsmaatregel. De toekomstige koningin moet haar onderdanen, de natuur en het milieu – voornamelijk dat waar zij in opgroeide, maar dat even terzijde – kunnen beschermen. Amalia wordt onze koningin van de jacht!

Dat begint bij Stroe, pak ‘m beet op 25 kilometer van kroondomein Het Loo in Apeldoorn.

Kroondomein, ook zo’n raar woord, na het laatste tienerfeestje in Noorwegen denk ik dat we dit royale optrekje beter kunnen omdopen tot Diadeemgebied.

Voor ’s lands veiligheid kan Amalia nu, met het zuur bevochten jagersdocument op zak en geweer in de aanslag, tractoren achtervolgen op de A1 die rechtstreeks van Tiaraland naar Schiphol leidt. En ja, onze nationale “trots” is eigenlijk gewoon een ultrafijnstofplatform waar de ellenlange rijen van desperate medelanders zich aaneensluiten om te gaan genieten van zon, zee, zuipen en andere ellende in buitenlandse “stikstofarme” zwemparadijsjes.

Natuurlijk, over de grens is het ook niet stikstofvrij, maar onze dichtbevolkte Nederlandse mesthoop zorgt voor een onoverkomelijk dilemma. Even los van vriend Vladimir, die de halve wereld in een gasgijzeling houdt en daarmee Jetten tot een kolendecentralisatie dwingt, wordt het adem inhouden en niet te veel stront produceren de komende jaren.

Het opnieuw aanboren van gasbelletjes in het hoge noorden is sowieso een no-go, want er gaat natuurlijk niets boven Groningen en in Den Haag duurt een doorsnee compensatieregeling nu eenmaal minimaal één menselijke generatie.

Samenvattend, de rode draad; vanuit het oosten des lands worden er genoeg protesterende, tractor-aangestuurde, agrarische luchtbellen naar het Binnenhof getransporteerd om een shitload aan ellende te dumpen bij politici die geen idee hebben waar ze mee bezig zijn.

Nu maar hopen dat “de prinses van de jacht” ergens een stikstofvrije adempauze vindt om een paar hardwerkende boeren van hun trekkers te schieten, zodat zich een “natuurlijke” afname van het aantal agrarische bedrijven voltrekt. Net zoiets als met dat overschot aan wilde beesten en rondhuppelende konijntjes bij koninklijk jachtpretpark Het Loo.

Acceptatie

Als je in een ver verleden

je ogen hebt neergeslagen

ontwakend in het heden

resteren slechts vele vragen.

Het waarom is louter verlangen

naar antwoorden die er niet zijn

voor altijd en eeuwig gevangen

in een hopeloos verloren brein.

De uitkomst van het leven

is voor iedereen de dood

hoeveel je ook hebt gegeven

het leven is niet zo groot.

Een laatste adem om te zuchten

om vrede te sluiten met afscheid

en tenslotte te berusten

al was je die weg al lang kwijt.

Sterven is je geboorte accepteren

niet wetend wat zal komen of zijn

om er uiteindelijk van te leren

want het leven is onmetelijk klein.

We gaan Johannolos ….

Jaaa, ik heb weer een mening … over Johan D., tijdsgeest en iets met kaarsen. Vooropgesteld dat serieus misbruik nooit “gedoogd” zou mogen of moeten worden is het wel een dingetje. Johan Derksen biecht op dat hij ooit die – inmiddels – beroemde kaars heeft gebruikt (op wat voor manier dan ook) na een nachtelijk dronken avontuur met twee “juffrouwen”.

Inmiddels hebben we daar andere termen voor; namelijk de meisjes en jongens van Love Island of Temptation Island of wat voor – mainstream geaccepteerde – goedkope softporno serie dan ook. Onze maatschappij is zo verschrikkelijk preuts geworden, dat we eigenlijk niet meer weten wat “bezopen” nachtelijke avontuurtjes zijn, zowel aan mannelijke àls vrouwelijke kant. Want laten we eerlijk zijn – dames van weleer – inmiddels draagt iedereen in een volledig geaccepteerde Videoland of Netflix serie een veter tussen z’n reet, maar is ook maar één millimeter nippel een taboe, hoewel de rest van de boezem (ik wilde eigenlijk tieten zeggen maar dat is waarschijnlijk ook “offensief”) tussen allerlei open- en onderkiekjes volledig te bewonderen is.

Maar, kom op zeg, in de jaren 80 had ik niet eens een bikini bovenstukje, je lag gewoon topless … overal. Nu liggen ze met een veter tussen hun bilspleet en een driehoek over de venusheuvel te vertellen hoe absurd dat allemaal was. En vandaar waarschijnlijk ook het verschil van mening. En nu komt het “enge” van dit verhaal …. … Ik zie niet zoveel kwaad in het avontuurtje van Johan, de keeper en de twee “juffrouwen”, maar de preutse publieke opinie serveert de mannen af alsof het barbaren waren, zedendelinquenten tot de macht 10! Naar mijn mening onterecht, de avonden dat vriendinnen van mij (had ik het lef maar gehad) een jongen/man in z’n ballen grepen en zeiden “gaan we vanavond nog iets spannends doen” waren niet op één hand te tellen. Ergens hoop ik dat die – laatstgenoemde – mannen een “Voice of Holland momentje” gaan krijgen en ook hun insinuaties/aangiftes gaan ventileren/doen na pak ‘m beet 30 jaar, gewoon om er een “level playing field” van te maken.

Enfin, de mannen van Vandaag Inside zitten voorlopig met vrouwlief op de bank om om 21:30 onder het genot van een lekker glaasje en de warmte van een “sfeerkaarsje” te genieten van “Het Roer Om”… lijkt me inspiratie genoeg!

Gelukkig is het lente … en schijnt vandaag de zon!

Terwijl de Meilandjes zich onderdompelen in de bijstand, heel Amerika zich een ongeluk bidt voor een betere wereld en Poetin zijn bommetjes blijft gooien omdat hij Oekraïne ziet als een natie van verkrachters en nazi sympathisanten, gaat het leven natuurlijk gewoon door.

Kortom, onze dagelijkse beslommeringen raken – wederom – gewend aan menselijke terreur en politieke spelletjes. Of dat nu op gemeentelijk of wereldniveau is maakt eigenlijk niet zoveel uit. Bij Volt kunnen ze de stress al een tijdje niet meer aan, iets met spanning en voltage – zullen we maar zeggen – veroorzaakt door “clusterbom” Nilüfer Gündoğan. En ik maar denken dat een accent aigu op één letter in je naam al een probleem was.

Ondertussen schuift de familie Koblenko/Levchenko iedere avond aan bij willekeurige talkshows om hun afschuw uit te spreken over de houding van ons landje en de volledige NAVO. Zich waarschijnlijk niet realiserend dat een derde wereldoorlog de op gang gekomen vluchtelingenstroom tot een trans-Atlantische zwemwedstrijd zal leiden, maar alles is – in hun ogen – verantwoord om Oekraïne te “redden”. Natuurlijk, iedereen leeft mee, Nederlanders openen hun hart voor de Oekraïense bevolking, doneren massaal en hebben dus echt wel empathie voor dit onrecht Vic en Lev!

Grote vraag is alleen, hoe ver kan je het laten escaleren en waar moet je offers brengen om de wereldvrede te bewaren? Misschien een iets te hoog gegrepen discussie voor een ex-voetballer en actrice die emotioneel tot over hun oren geëngageerd zijn, wat overigens volledig begrijpelijk is in het licht van hun afkomst.

Met andere woorden, mensen leven oprecht mee en verleggen grenzen. Daarover gesproken, zo ook Marc Overmars die deze week zijn loopbaan een land/competitie zuidelijker gaat voortzetten. Kennelijk niet gehinderd door enige vorm van bescheidenheid of zelfreflectie is het voor de vrouwelijke werknemers van Antwerp FC te hopen dat deze “grensoverschrijdende” carrièrestap, zijn passie voor piemelfotootjes heeft doen verdwijnen. Misschien moeten ze hem een gratis Nokia 3310 ter beschikking stellen, zodat ie gedwongen wordt om enige vorm van expliciete afbeeldingen in zijn eigen broek(zak) te houden.

Moraal van dit verhaal? De ellende van deze wereld heeft vaak betrekking op onze eigen beleving, op de realiteit van ons dagelijks leven.

Van de Meilandjes via Volt naar Overmars en tussen neus en lippen door de ramp die zich in Oost-Europa aan het voltrekken is, menige nieuwsuitzending doorloopt dezelfde tijdlijn….

Maar gelukkig wordt het lente, en schijnt vandaag de zon!

Mijn dag kan niet meer kapot!

Ik ging vandaag stemmen in het gebouw van “De Bijbelgemeente”, dat doe ik al een hele tijd maar het zijn ook de enige momenten dat ik daar kom. Mijn sympathie voor alles wat met religie te maken heeft is – op z’n zachts gezegd – niet erg groot. Maar goed, de mensen van het stembureau – wat doorgaans niet heel drukbezocht wordt – zijn heel vriendelijk en er heerst altijd een bepaalde vorm van rust en sereniteit. Enfin, ik liep over de rolstoelplank het zaaltje binnen achter een oudere man die, net zoals mijn vader toen zijn Parkinsons erger werd, voetje voor voetje naar binnen schuifelde. Ik hield afstand, wachtte geduldig toen hij zijn handen desinfecteerde en nam vervolgens mijn stembiljet en rode potlood in ontvangst.

De meneer was zijn leesbril vergeten, en vroeg aan de medewerkers of zij er misschien één hadden. Nee dus, maar ik wel… of je nu 85 of (bijna) 58 bent, die ongemakken komen nu eenmaal met de jaren. Nadat de meneer mijn bril retourneerde met daarbij de woorden “dank u wel mevrouw” wat ik op zich wel heel leuk vond, vroeg hij of hij het potlood mocht houden. Het antwoord was “helaas, dat deden we alleen in tijden van Corona”. Waarop de man verzuchtte dat de potloodjes vroeger ook een stuk kleiner waren. Daar had hij trouwens helemaal gelijk in, en dus zei ik dat die kleine potloodjes waarschijnlijk ook veel meer stembiljetten hadden gezien. Zijn antwoord? “Ach meisje, deze nieuwe potloden gaan nog veel meer stembiljetten mee dan ik ooit zal meemaken”.

Van mevrouw naar meisje … in pak ‘m beet 10 minuten, mijn dag kan niet meer kapot!

Apple Attack

Terwijl in Oekraïne de eerste tanks binnenrolden, was er gisteravond een soort van “afleiding” in de Apple Store in Amsterdam. Een gijzelnemer, ja zo heet iemand dus die een gijzelaar in zijn macht heeft; terminologie die voor menig nieuwsmedium een behoorlijk dilemma bleek te zijn, had zijn zinnen gezet op virtuele muntjes middels een Apple attack. Anyway, het was een thriller van enkele uren die door een zeer alert lid van de DSI vakkundig ten einde werd gebracht. Gas geven en uitschakelen, ook daar zou je een afkorting voor kunnen verzinnen …. GGEU.

Hulde aan die man (of vrouw, of het) geen idee … je kan het tegenwoordig maar beter allemaal benoemen, voordat je publiekelijk de mist in gaat op gender-benoemend neutraal gebied. Dat laatste kent Vladimir Poetin trouwens niet, neutraal en/of gebied is – in zijn ogen – een vaag begrip en dus voor iedere interpretatie ontvankelijk. Maar hoe ontvlambaar de situatie rond de Zwarte Zee ook is … wij hadden sensatie in Amsterdam met live verslag van een wel zeer ijverige en tevens vrij naïeve verslaggeefster van AT5. Het arme schaap werd tijdens de uitzending dan ook naadloos vervangen door een ietwat meer gelouterde collega.

En als klap op de “spreekwoordelijke” vuurpijl was daar de tweet van Georgina Verbaan, en ik quote “Bizarre avond. Toch ook heel naar dat die man is aangereden”. Ik stel voor dat we Georgina per direct naar het Kremlin sturen om een biertje te drinken met Vladimir en hem ervan te overtuigen dat het leven mooi is zonder geweld, dat we elkaar moeten respecteren en dat geweld in welke vorm dan ook nooit de oplossing is. Kans van slagen is nihil, maar altijd het proberen waard… al is het alleen maar om de hilariteit en amusementswaarde en om Yvonne Coldenweijer een hak te zetten. De vraag is of advocaat Gerald Roethof zich al heeft gemeld bij de gijzelnemer. Deze “raadsman” – met spraakgebrek – heeft waarschijnlijk al een pleidooi klaar om de DSI-held te beschuldigen van buitensporig veel geweld en het vervolgens op te nemen voor de arme Amsterdamse, kansloze Albert Heijn bezorger die het nodig vond om tientallen mensen een trauma voor het leven te bezorgen.

De stem van Nederland

Inmiddels is de “stem van Nederland” een beetje hees geworden of eigenlijk gewoon “verstomd” en heeft “wie is De Mol” een hele andere betekenis gekregen. Alhoewel, de echte Mol zich gisteren wel een “beetje” versproken heeft natuurlijk. De schuld bij vrouwen leggen die in zijn optiek de schaamte niet voorbij zijn en aan de bel moeten trekken als hen – vanuit een machtspositie – onrecht wordt aangedaan. De omgekeerde wereld, zoals al veel bekende en onbekende vrouwen (en mannen) inmiddels hebben laten weten via diverse kanalen. 

De waarheid is, beste Marco, dat de meeste dromen inderdaad bedrog zijn en dat Ali rapper ten onder gaat aan zijn eigen wangedrag dan hij zelf had gedacht. “Van knuffel Marokkaan tot draaistoel crimineel” lijkt me wel een goeie nieuwe serie trouwens, misschien wordt daar achter de schermen al stiekem aan gewerkt. En dan Jeroen, ach ja Jeroen … de band(ver)leider die met foto’s van z’n piemel uiteindelijk dacht dat er in grensoverschrijdend gedrag en buitenechtelijke uitspattingen muziek zou zitten.

Vandaag is rood de kleur van de schaamte, en zijn we eigenlijk collectief BOOS met alle lof voor Tim Hofman natuurlijk, die het aandurfde om de confrontatie aan te gaan!

Rare wereld …

Er gebeuren rare dingen in de wereld. De nummer 1 van de tenniswereld bevindt zich plots in een aflevering van Border Security Down Under, hij weet al maanden dat er “eisen” zijn om kangaroeland binnen te komen maar heeft zijn papieren niet op orde. De hele wappiewereld in rep en roer want boehoehoe, “experimentele” spuitjes zijn een aantasting van het topfitte Servische sportlichaam, en vergelijkingen met dictatoriaal gezag en allerlei nazitermen worden met weinig subtiele verwijzingen op social media platforms geslingerd. De discussie die ik aanging op Facebook ontaardde al snel in een nutteloze complotruzie. Inmiddels schijnt Novax – nee dit is geen typefout – opgesloten te zitten in een detentiecentrum voor asielzoekers. Lijkt me – in wappietaal – eigenlijk best redelijk, aangezien we allemaal gelijk moeten worden behandeld volgens hen. Ministers worden bedreigd omdat ze hun uiterste best doen om dit “diepgezonken” kikkerlandje uit een – overigens mondiale – pandemie proberen te trekken. De mocromafia zorgt voor dood, angst en intimidatie in justitiële en journalistieke kringen, en zèlfs voor enorme filevorming op de A2. Vandaag wandelde een man een politiebureau in Zuid-Frankrijk binnen met een tas … inhoud; een hoofd en een penis en hij zei erbij dat hij deze zelf had verwijderd en “even” kwam afgeven. Geen idee hoe de agent van dienst hiermee om is gegaan, maar ik voel mee met de betreffende diender (m/v). Kortom, de wereld is een beetje aan het doordraaien.Kreeg vanavond nog wel een bedankmailtje van Artsen zonder Grenzen omdat ik gedoneerd had voor mondkapjes in Afrika. Niet dat ik daar nu een schouderklopje voor nodig heb, want Jezus wij leven in een enorm rijk en vrij land. Ja wappie Nederland … een VRIJ land, alle vergelijkingen met dictatuur en onderdrukking slaan als een tang op een varken, al vrees ik dat die laatste uitdrukking weer een pijnlijke discussie met de Partij voor de Dieren zal opleveren. Moraal van dit verhaal? Eigenlijk geen idee … misschien komt het voort uit mijn frustratie over dat oeverloze gezeur in Nederland. Hou je gewoon aan regels, volg adviezen op, blijf REALISTISCH kritisch maar zeik niet over ieder detail want dan doet niemand het ooit goed. Zo, dat lucht op!